Wystawę, którą po raz pierwszy zaprezentowano w Piwnicy PodCienami w Krośnie podczas krośnieńskiej inauguracji obchodów 150. rocznicy urodzin Jana Szczepanika 4 kwietnia 2022 r., a później w Tarnowie, przygotowało Muzeum Rzemiosła w Krośnie. Obejmuje ona lata życia Szczepanika (1872-1926), ze szczególnym podkreśleniem okresu krośnieńskiego.
- Wystawa podzielona jest na części. Pierwsza pokazuje drogę życia, opowiada o Janie Szczepaniku od jego urodzin po kres życia. Została ona ubarwiona ilustracjami, zdjęciami, archiwaliami, które częściowo udostępniło nam muzeum w Tarnowie oraz Fundacja im. Jana Szczepanika w Tarnowie - powiedziała podczas wernisażu wystawy dr Marta Rymar, dyrektor Muzeum Rzemiosła w Krośnie.

- Jan Szczepanik to nie tylko Krosno, Tarnów czy Wiedeń, ale również i Korczyna. Tutaj przyglądał się ciężkiej, mozolnej pracy tkaczy korczyńskich. Postanowił im ulżyć i udało mu się zmechanizować krosno tkackie, skonstruował fotoelektryczną metodę tkania gobelinów - wyjaśniła dyrektor Muzeum Rzemiosła w Krośnie.
Na wystawie prezentowane są także wynalazki "Polskiego Edisona", w tym przede wszystkim kamizelka kuloodporna, którą udoskonalił na prośbę Kazimierza Żeglenia, kamera filmowa oraz urządzenie które przekazuje obraz na odległość.
Trzecia część to narzędzia edukacyjne, multimedialne, które można wykorzystać do przeprowadzenia ciekawych zajęć propagujących wiedzę o Janie Szczepaniku.
- Przygotowując wystawę chcieliśmy pokazać, jak wyglądała pierwsza myśl Szczepanika, jak wielkim był prekursorem wielu udogodnień, z których korzystamy do dzisiaj. Był autorem wielu wynalazków z dziedziny barwnego tkactwa, techniki filmowej oraz fotograficznej. Oficjalnie opatentował około 50 wynalazków, choć w rzeczywistości było ich znacznie więcej - podkreśliła dr Marta Rymar.

Jan Szczepanik urodził się 13 czerwca 1872 r. w Rudnikach k. Mościsk (dzisiejsza Ukraina). Przez pierwszy rok życia mieszkał z matką w Zręcinie. Osierocony, w wieku trzech lat trafił pod opiekę wujostwa - Salomei i Wawrzyńca Gradowiczów i wraz z nimi przeniósł się do Krosna. Uczęszczał tutaj do szkoły w latach 1878-1885. Do roku 1896 pracował jako nauczyciel w podkrośnieńskich miejscowościach: Potoku, Lubatówce i Korczynie. Od 1902 r. był związany z Tarnowem. Przez kilka następnych lat mieszkał z żoną w Wiedniu, a od 1906 r. ponownie w Tarnowie, gdzie zmarł 18 kwietnia 1926 r. Został pochowany na Starym Cmentarzu w grobowcu rodziny Dzikowskich.
Komentarze
Dodaj komentarz